Sirenlerin çaldığı bir ambulansla giderken,
Aklından çok şey geçiyor insanın
Ne olacak?
Nasıl olacak?
Bundan sonrası var mı?
Yapılacaklar yarım mı kalacak?
Takılıp kalıyorsun o anda
Her şey kilit misali
Yaşamını iyilik ve güzellik içinde geçirdiğini hatırlıyorsun
Geçtiğin yollardan bir başka araçla gitmek farklı bir şey
Tanıdık ve bildik sokakları göremeden
Yaşamın içindeki tatları anlayamadığın bir duyguyla
İnsanın durup düşünesi bir an belki o an
Durup düşünürken film şeridi falan,
Yok hiç de öyle şeyler olmuyor
Tek bildiğin ve hatırladığın o an çünkü
Neden ve niçinler bile yok!
Bir an evvel varsa diye iç geçiriyorsun
Sağlıklı olmaktan başka bir dileğin yok!
Herkesin yaşamadığı
Ama bir gün mutlaka yaşama olasılığı olan bir tecrübe
Bilmeyenlerin bilmesi
Görmeyenlerin görmesi gibi bir şey
Sirenlerin çığlıklarına insanlar nasıl tepki veriyor olmalı?
Biliyorlar mı içinde kim var?
Böyle tuhaf şeyler,
Gülümsüyorsun, o kadar
Küçük bir masal bu
Ve birazdan hastanede son bulacak
Orasını kestirebiliyorsun
Ya sonrası?
Orası zaten yok?
Farklı bir şey gerçekten
Farklı bir deneyim
Farklı bir his
“Az kaldı, birazdan oradayız” gibi birkaç telsiz konuşması
Dalıp gidiyorsun
Yapayalnız o derin suların içine
Hayata bağlayan o sağlam bağ incelmemiş
Nefes alıp verirken hissediyorsun
“Şükürler olsun” daha hayattayım diye
Bir iç geçirme ve bir nefes daha…
Kapılar açılıyor
Dünyaya yattığın yerden bakarken
Bir başka evrene giriyorsun
“Sizlere zahmet verdim” falan, bir sürü saçma şey
“Öyle, demeyin, bu bizim görevimiz!”
Bir zamanlar sana Acil Serviste gelen hastaların hallerini hatırlarken
Bir anı örtüşmesi yaşanıyor
Başka bir şey yok!
Farklı bir şey,
Bir daha yaşanılmasın ve olmasın…
