İçinizdeki çocuğu yok etmeye başladığınız andan itibaren önceleri fark edemeyeceğiniz bir yola girmeye başlarsınız. Renkler soluklaşır, görüş alanı daralır, düşünceler sığlaşır.

Merhamet duygunuzun bile kendiliğinden harekete geçemez. Artık gönül gözleriniz keskinliğini yitirmiştir. Kötülük yapmak, anlayış davranmak, kırıp dökmek olağan şeyler halini alır.

İşte tam o an durup düşünmek, hem de iyice düşünmek zamanıdır. Ben sizlere sadece büyük kalın demiyorum ki. İçinizdeki çocuğu da yanınıza alarak büyüyün…

Durup dinlenmeden koşun, ilerleyin, geride kalmayın; çok okuyun ve çok araştırın. İnsanların gözlerine bakarken, kalplerinden geçenleri okumaya çalışın.

İçimizdeki çocuk bizler istemediği müddetçe asla terk etmez. Güneşimiz gibi aydınlatmaya devam eder yaşam yolculuğumuzun önünü…