İncittin
Bilmeden mi, öyle mi?
Nasıl bilmez insan incittiğini?
Acısını nasıl hissetmez?
Bir şarkıda yaşadım hayatı
Hiç kimseye zarar vermeden
Notaların arasında kimi zaman
Bazen şiirlerin sessizliğinde
Bazen satırların arasında
Bazen de sessizliğin içinde
Buna rağmen
Nasıl bir durumdur ki,
İncittin…
Teşekkürler sana!
Sana öğretmediler mi
Bir yüreği sebepsiz yere
Kırmaman gerektiğini…
Onu bunu bilmem
İncittin…
Sabah yıldızlarını söndüren
Güneşe gölge yapan bir inatla
İncittin!
Zamana yenik düşmeden
Yaşamaya devam ederken
Kimsenin hakkına dokunmadan
Merhameti ötelemeden
Sebepsiz yere dedirtmeden
Soluk alıp verirken
Ne gerek vardı ki
İncittin!
Hiç kimse söylemedi mi sana?
Saygı duymayı, sevmeyi
Neydi senin anladığın bundan ki,
İncittin!
Gözler hem bedende hem gönüldedir
Bilmesen de hissetmen gerekirdi
Ve de anlaman, anlamlı kılman…
Şimdi gurur duyabilirsin yaptıklarınla
Başardın, geçtin bu aşamayı da
Nasıl ve ne yapman lazım şimdi?
Bunu da öğreneceksin zamanla
Ama o güne dek
Tebrik ediyorum seni
İncittin!
