Ben ve daimi okuyucularımın büyük kısımı, tarihe kazınmış bir dönemin, 68 kuşağının temsilcileriyiz.
Bizler, asıl romantik çağı, bizden öncekilerden devraldık. Annelerimiz, babalarımız La Komparsita ile evlenen, vals yapmayı bilen ve aşklarından verem dahi olan, çok gizli sevdaların yaşandığı, hatta yaşanamadığı bir dönemden geliyordu.
Bizlerse şiirlerin, mektupların yollarının gözlendiği, pencere önlerinde yalnızca bir gölgeye kilitlenildiği, birbirinin gözlerin içine bakamadan da olsa, en azında konuşma teklifi edebildiği bir döneme aşina olduk.
el eleydik bir zamanlar
göz gözeydık
diz dizeydik
biz bizeydik bir zamanlar
yaz oldu bahar oldu
şu yalancı dünyada,
şarkısı mutlak bizi anlatır.
Bu kadar olmuştur aşkı içişimiz,
Ve hiç bir aşk bizde, sığ suları bilmemiştir.
Her şey gizli saklıydı da ondan mı nefes nefese yaşamıştık? Yoksa ulaşmadığın zaman mı aşk ‘aşk’ olurdu bilinmez; bizim dönemin erkeği de kızı da aşık olmayı dibine kadar yaşamıştır ve bu duyguların, bugünkü ‘text mesajı aşkları’ ile uzaktan yakından alakası yoktur. Günümüzde aşk başka bir kıyafete büründü. Bir moda gibi tarzı değişti.Kalplere uğramadan başka yerlere gıder oldu. Şimdiki gençler evlenme teklif etmek için, Amerikan fiilmlerinde gördükleri suni sürprizlere sarılıyor, aşklar ve ayrılıklar cep telefonuyla duyuruluyor. Cep telefonundaki binbir poz, bir duyguyu yüklenip götürebilir mi sevgiliye? Anlatabilir mi ne kadar büyük o aşk? Bilmezler ki asıl romantizm, önce gözlerde yaşanır. bakışlar öldürür, oklar saplanır yüreğin tam orta yerine. Ben bu sevdaları çoktan unutmuştum. Çok uzun seneler sonra, ilk kez bir aşk okudum bir çiftin gözlerinde... Jeffery ve Thales. İkisi de erkek. Evlenmeden bir gün önce, dostları ile buluşmak ve ailelerini tanıştırmak istemişler. İlk kez bir GAY partisine katıldım ve hayatımın en ilginç, en unutulma akşamını yaşadım. Haftaya Jeffery ve Thales’i ve onların aşklarını, o akşamı anlatacağım sizlere...
