BU BİR KUTLAMA GÜNÜ MÜ?  ANMA GÜNÜ MÜ?

Bu kez tartışmalı oldu. Toplum ikiye ayrıldı:  

Bir tarafta şakırdak şukurdak oynayarak varlıklarını gösteren  İzmir’li kadınlar. Yanısıra, değerli bildikleri kadınlara  çiçekler, hediyeler  alanlar, verenler… 

Bir tarafta da  8 Martta grev yaparken, çıkan yangında cayır cayır yanan kadınları işaret ederek,  bayram durumunu kınayanlar…

Hangisi? 

Gelin… Büyük resme bakılması gereken bir konuda, fotoğrafın çerçevesine takılmayalım. Yani, hem kutlayalım hem de bu yolda kaybettiklerimizi saygıyla analım. Zira çıkış amacı da, gelişmesi de çeşitli açılardan bakmamızı gerektiren bir gün, bu gün.

1800 lü  yılların sonlarına doğru  neredeyse hiçbir ülkede kadınlara seçme ve seçilme hakkı verilmemişti. Kadınlar gerçek bir birey olmanın, eşit işe eşit bedel almanın  mücadelesini uzun bir süredir vermekteydi.

New York’ta çalıştıkları tekstil fabrikasında başlattıkları grev sırasında  çıkan şüpheli yangında sıkışıp kalan  129 kadın can verdi. Onlar, sadece "daha iyi çalışma koşulları" istiyorlardı. 8 Mart 1857

 Bu ölümlerden sonra, kadınların dünyaya seslerini duyurabilmesi için  53 yıl geçmesi gerekecekti.

1910'da Danimarka'da  toplanan Uluslararası Sosyalist Kadınlar konferansında, DÜNYA KADINLAR GÜNÜ  olarak,  özel bir gün seçilmesine karar verildi. Bu günde kadınların ekonomik, siyasi ve sosyal başarıları gündeme getirilecek, onları desteklemek amacı ile ‘kutlamalar’ gerçekleşecektir.  Bu günün tarihinin de ölen Amerikalı kadın işçilerin ‘anısına’ tüm dünyada  8 Mart olarak saptadılar.

Bundan yine 10 yıl sonra, 1921'de Üçüncü Uluslararası Kadınlar Konferansı’nda günün adı "Dünya Emekçi Kadınlar Günü" olarak değiştirildi.

Son olarak Birlemiş Milletler Genel Kurulu, 16 Aralık 1977'de, 8 Mart tarihinin "DÜNYA KADINLAR GÜNÜ ‘olarak anılmasını kabul etti.

Ancak BM nin resmi sayfasında New York’ta ölen kadın işçilerin anısına  atıf yapılmadı.

                                                   ***

Bu durumda,  bu günde hem sorunlar konuşulur, tartışılır, söyleşiler yapılır, bu yola baş koymuşlar, saygı ile anılır;  hem de kadın başarıları, marifetleri sergilenir, değeri bilinir, çiçeklerle bezenir,  gün bayram havasında kutlanabilir. 

Burada Öz önemlidir.  Yoksa 1 ayda 47 kadının kocası tarafından öldürüldüğü ve kocanın da 3- 5 gün sonra elini kolunu sallayarak çıkıp gezdiği  ülkemizde her gün ağlasak yeridir.