Herkes yönetici olamaz. Bunu düşünürler yüzyıllar öncesinden söylemiş. Doğru yönetim için doğru yönetici olmasına ihtiyaç var. Oy sandığı ile saptanamaz doğru yönetici.
Doğru yönetimler için etik diyoruz ve etik anlayışa sahip olmayanların yapacağı yöneticiliğin sadece siyaset ve politika içereceğini belirtiyoruz.
Doğru sözlü olmak, doğru bir karar almak ve danışmak…
İyiye ve güzele değer vermek, taraf olmak…
Bilgi ve akıl ile vicdanı birleştirmek…
Yaşayış tarzını toplumun durumuna göre belirlemek, kibirden uzak durmak…
Bir şehrin bir ülkenin yöneticisi olmak için etik olmazsa olmazdır. Etik’ten başka ne bir çare ne de bir rehber vardır. Gerisi politik ve siyasi tartışmalardan ibarettir.
Halkın vergilerini ve parasını kutsal bir emanet gibi bilmek…
Yatırım yaparken borçlanmamak…
Borçlanırsa toplumun borçlanacağını bilmek…
Şehrin yollarını düzgün yapmak, eğri büğrü yolun hesabını iyi bilmek…
Çevresindeki iki yüzlü insanlardan arınmak…
Hemen her gün halkın içinde olmak ve onları dinlemek, ihtiyaçlarını belirlemek…
Kent ulaşımında bisiklet ve motosikleti teşvik etmek…
Parklara, sokaklara güzel isimler vermek, yaşama sevincini artırmak…
Bir ülkenin yöneticisi olmak için etik olmazsa olmazdır. Başka bir yol ve rehber yoktur. Doğru düşünmek, doğru karar vermek, doğru istemek ve anlamsız olumsuzlukları doğruya çevirmek.
Burada aktardığımız bilgileri politikacıların bildiğini sanmıyorum. Eğer bilselerdi her şeyin politik çekişme ve oyunlarla değil, bilim, akıl ve vicdan ile olacağını anlarlar, konuyu işin ehline vermek için gayret sarf ederlerdi.
Platon (Eflatun)’un yönetici rüyası 21. yüzyılın içinde de kimliğini aramaya devam ediyor.
Mutlaka etik ve ahlaki anlayış gelecek, gelmeli.
Ne zaman diye soranlara tekrarlıyorum:
“Ben zaten yıllardır istiyorum. Toplum ve güç sahibi olanlar da hazırsa belki hemen ya da yarın. En kısa sürede…”
Ve son söz: Bir işe girişmek için öncelikle talip olmayın, mutlaka önünüze gelmesine veya getirilmesine izin verin. Bu gerçekleştiğinde sevinerek ve içtenlikle kabul edin!
