İnsanlığını kaybetmişler
Nasıl bir hal içindeler
Ruhları var mı yok mu
Belli bile değil
Boş bedenlerle geziyorlar
Amaçsızca
Ne bir yardım
Ne bir güzel bakış
Ne de içtenlik
Yok onlarda hiçbiri
Ayinleri para kazanmak olmuş
Bu dünyanın düzeni
Ve merkezi değilsiniz
Menfaat ile gözleri dönenler
Sözleri ile yalana dönenler
Bunlardır, insanlığını kaybedenler
Akılları fikirleri birleşmiş
Ama insan olmak değilmiş bu
Zamanın kötülüklerini toplayanlar
İnsanlığını kaybedenler
Merhamet ve iyilikten uzaklaşanlar
Tükenenler, bitenler
İnsanlığını kaybedenler
Mevkiler ve makamlar onların
Maddileşen bir çarkın içinde
Kömür gibi kara olanlar
İnsanlığını kaybedenler
Saflık ve temizliği yitirenler
Şiddet ile bütünleşenler
Zamanı boşa harcayanlar
Güzel bir tavrı çok görenler
İki yüzlü olanlar
Varmış gibi olmayı sevenler
“Aferin” almaya bayılanlar
İnsanlığını kaybedenler
Sanal rüyaların içinde
Sanal alemlerin nüfusuna kayıtlı
Yapmacıklar topluluğunun
Plastik hale gelmiş kalpleri
Beklerler öylece
İnsanlığını kaybedenler
Onlara ihtiyaç yok aslında
Ama nedense çoğalıyorlar giderek
Bilmiyorlar ki, gün gelecek
Doğruluk, iyilik ve etik ile ahlâk kazanacak
Sonsuza kadar gitmez böyle
Gülümseyen sevginin gücü ile
Saygının ağırbaşlılığı yürümeye başlayacak
İnsanlığını kaybedenler
Başları önlerinde bekleyecekler
Gerçeği gördükçe
Anlayacaklar ki,
İnsanlığı kaybetmek doğru değilmiş
Bir gerçek dosta bin tane yalan kişi
Asla değişilmezmiş
Bir tomar para ile
Gerçek bir dost elde etmek
Mümkün değilmiş…