İnsanlığını kaybetmişler

 

Nasıl bir hal içindeler

 

Ruhları var mı yok mu

 

Belli bile değil

 

Boş bedenlerle geziyorlar

 

Amaçsızca

 

Ne bir yardım

 

Ne bir güzel bakış

 

Ne de içtenlik

 

Yok onlarda hiçbiri

 

Ayinleri para kazanmak olmuş

 

Bu dünyanın düzeni

 

Ve merkezi değilsiniz

 

Menfaat ile gözleri dönenler

 

Sözleri ile yalana dönenler

 

Bunlardır, insanlığını kaybedenler

 

Akılları fikirleri birleşmiş

 

Ama insan olmak değilmiş bu

 

Zamanın kötülüklerini toplayanlar

 

İnsanlığını kaybedenler

 

Merhamet ve iyilikten uzaklaşanlar

 

Tükenenler, bitenler

 

İnsanlığını kaybedenler

 

Mevkiler ve makamlar onların

 

Maddileşen bir çarkın içinde

 

Kömür gibi kara olanlar

 

İnsanlığını kaybedenler

 

Saflık ve temizliği yitirenler

 

Şiddet ile bütünleşenler

 

Zamanı boşa harcayanlar

 

Güzel bir tavrı çok görenler

 

İki yüzlü olanlar

 

Varmış gibi olmayı sevenler

 

“Aferin” almaya bayılanlar

 

İnsanlığını kaybedenler

 

Sanal rüyaların içinde

 

Sanal alemlerin nüfusuna kayıtlı

 

Yapmacıklar topluluğunun

 

Plastik hale gelmiş kalpleri

 

Beklerler öylece

 

İnsanlığını kaybedenler

 

Onlara ihtiyaç yok aslında

 

Ama nedense çoğalıyorlar giderek

 

Bilmiyorlar ki, gün gelecek

 

Doğruluk, iyilik ve etik ile ahlâk kazanacak

 

Sonsuza kadar gitmez böyle

 

Gülümseyen sevginin gücü ile

 

Saygının ağırbaşlılığı yürümeye başlayacak

 

İnsanlığını kaybedenler

 

Başları önlerinde bekleyecekler

 

Gerçeği gördükçe

 

Anlayacaklar ki,

 

İnsanlığı kaybetmek doğru değilmiş

 

Bir gerçek dosta bin tane yalan kişi

 

Asla değişilmezmiş

 

Bir tomar para ile

 

Gerçek bir dost elde etmek

 

Mümkün değilmiş…