Nereye gitseniz insanların çoluk çocuk cumartesi pazar günleri kahvaltı veren kafelerde olduklarına ve sıra beklediklerine
tanık olabiliyorsunuz. Nedir bu durum? Ya para yok diye yalan söylüyorlar, ya da çok para var bu insanlarda.
Dış ülkelerin çoğunda farklı pozisyondaki küçük bir kesim dışında önemli bir kutlama yoksa kimseler bizdeki kadar dışarıda sık yemeğe, kahvaltıya gitmez.
Bir başka örnek de gazete haberine göre Erzurum'dan. Bir AVM'nin açılışında yapılan indirim nedeniyle alışverişe gelenler adeta birbirini eziyor ve ürünler kapış kapış giderek yok satıyor.
İhtiyacı olsun olmasın alışveriş krizine giren ve doymak bilmeyen bir toplum söz konusu bu örnekte de.
Hayata düşman olan kimsenin gözü bir şeyi görmez, sadece kendisi ve kendi yaşamı umurundadır. Tek öncelik kendisidir.
Ülkenin bunca sorunu varken ''Ben Aday Değilsem Batsın Bu Dünya!'' deyip başka bir partinin tezgahına gidenlerde ilke, dürüstlük, tutarlılık ve de etik var mı?
Seviyesini düşüren bu siyasetçi hayata düşman olduğundan gözü bir şeyi görmüyor, yalnızca kendi hayatı umurunda. Doymak bilmeyen bu tip siyasetçi örnekleri de doğrusu ya tiksindiriyor insanı.
Yaklaşık kırk sene önce milletvekili olan bir avukat seçim kazanmanın sırrını şöyle ifade etmiş.
''Vatandaş Ya Korkacak, Ya Umacak!..''
Şimdilerde siyasetçi toplumu ya Fetö ile ya da beka ile korkutuyor, suyun başında yer aldığı için bol keseden umduruyor.
İnananların azaldığı fark edilince ülkenin değil kendilerinin ve yandaşlarının bekası ülke bakasıymış gibi hemen gündeme sokuluyor.
Doymak bilmeyen topluluğu, içinden çıktıkları halk tabanının genetik yapısına uygun davranıp önce onları işsiz-güçsüz bırakıp kullanışlı cahiller haline getirerek ulufe ve dinle de uyuşturarak geçinmeye koşullandırıyorlar.
Yandaş medya bombardımanları sayesinde haberden habersiz yalan dolanla coşan bir cahiller topluluğu yaratılıyor bu arada.
Çok uzun süre tanzim satış kuyruklarında vakit öldüren, ihtiyacı bile olmayan insanlar da doymak bilmeyen topluluğun birer temsilcisi durumunda değil mi?
