Bir insanın kendi potansiyeline ulaÅŸabilmesi için özenle, dikkatle, titiz bir incelikle ve muhteÅŸem bir zekayla dizayn edilmiÅŸtir yaÅŸam. Deneyimlerle anbean ÅŸekil veriyor insana. Acıdığımızda bir sonraki adıma geçebiliyor ve geliÅŸebiliyoruz.  Acının kutsallığını anlamalı insan, mutlulukla uyuÅŸmadan, kendimizi kandırmadan. Başımıza gelenleri; homurdanmak, isyan etmek ve kızmak yerine sahiplenmeliyiz.

YaÅŸam seni kendinden uzaklaÅŸmaya baÅŸladığında yakalar ve öyle bir köÅŸeye sıkıştırır ki kaçamazsın; içindeki beni bulup dönüÅŸmen gereken ÅŸeyi net bir ÅŸekilde görene, anlayana kadar sıkıştırır durur. Acıtır. Ä°ncitir. Anlamadan da göçemezsin bu dünyadan. Çünkü anlamak, anlamlandırmak için buradasın. Kendini bulmadan var olamazsın; potansiyelinin doldurmak zorundasın. Yapman gerekeni sen yapmıyorsan olaylar öyle bir geliÅŸir ki sonunda paÅŸa paÅŸa yapmak zorunda kalırsın! Olmak zorunda kalırsın! DoÄŸmak zorunda kalırsın! Yapamıyorsan, olamıyorsan, doÄŸamıyorsan sen olamazsın ki!...

Bir de böyle düÅŸünmeye baÅŸla bakalım be kardeÅŸim!

Ne kaybedersin!

YaÅŸam hepimizden daha akıllı!  YaÅŸamın muhteÅŸem aklını keÅŸfedenler ne kadar rahat, bir gözlesene…

Topraktan geldik, topraÄŸa döneceÄŸiz. Tafrayı, tasayı, evhamı bırak! Günü, hatta anı yaÅŸamaya bak.

Işık ve sevgiyle kalın!