Efes’in kapısına geldiğimizde içim sızladı.
Neden?
Ben Atina Akropol’e 2 kez gittim.
Önünde metrelerce kuyruk, belki 10 gişeden hizmet veriyorlar. Yine de saatlerce yetişemiyorlar.
Belki bin kişi çıkarken, 1000 kişi de iner. Çıkış basamaklarını, omuz omuza değerek çıkıp indik.
Kalabalıktan nefessiz kalmıştık.
Efes’de bunların hiç biri olmadı. Hiç sıra beklemeden girdik, dolaştık. Elbette küçük gruplar vardı ama, sanki dünya tarihinden çok değerli bir köşe değil de, üç beş taş varmış kadar önemsenmiş bir yere gitmişiz gibi.
Bahane yok.
Hava çok sıcak ama Atina daha sıcak. Tam turist mevsimi, yol açık, her şey güzel. Dev turist gemileri iyi kötü yanaşıyor.
Niye böyle?
En ilk olarak, Turistlere verecek tek bir broşür bulamadık.
Bakanlık tasarruf nedeniyle basmıyormuş.
Başka tasarruf edecek dal mı kalmadı? Akıl mı kalmadı?
Bir broşürü bile, basmamakla devlet bütçesinde ekonomi yaptığı ucuzluğuna düşen ülke idarecileri, ‘itibardan tasarruf olmaz’ derken;
itibar kelimesini, altın kaplama hela, binlerce ultra lüks araba, gidilmeyen saraylar, namaz kılınmayan dev camiler zannetmiş olmalılar.
İtibar, sandıklarının aksine, maddi olarak küçük; manevi olarak büyük değerleri ifade eder.
İtibar Saygınlık demektir.
Başkalarının gözündeki algı ve izlenim demektir.
Kaç özel uçağımız olursa olsun, bir turistin eline verecek bir haritamız yoksa, ülkenin yol haritası şaşmış demektir.
….
Yazık oldu.