Milli Eğitim Bakanı öğrenci velilerine sorunlar konusunda yine değerli bir öneride bulunarak; çocuklarını imam hatip okullarına yönlendirmelerini söylemiş geçtiğimiz günlerde.
Bakanın kendi çocuğu ise, Ankara'da bir kolejde eğitim alıyormuş.
Bazı insanların kafa yapıları başka, yaşamları başka olabiliyor.
Birkaç yıl önce yine bu konuya benzer bir konu gazetelere haber olduğunda haberi okuduktan sonra bu başlık altında bir yazı yazmıştım.
Yazıdan bir bölüm şöyleydi.
'' Bütün okulların imam hatip olmasını isteyen (!) İktidar milletvekili bir beyefendi kendi torununun anne-babası dış göreve atandıklarında
çocuk orada sıkıntı çekmesin diye Fransız okulunda eğitim almasını uygun görmüş!..
Dini bütün oluyorlar diye imam hatip eğitimine övgüler yağdıran bu beyefendiye şimdi şu soruyu sorma hakkı doğmuyor mu?
Peki! Sen kızını niye imam hatipte okutmadın?
Annesi imam hatipli olsaydı sen de torununa Fransız okulu arama zahmetine katlanmazdın. Torun da eğitimini orada tamamlardı
İşte bu kafadakiler hep böyleler...
Kendi çocukları, torunları söz konusu olunca onlar çağın gereği en iyi özel okullarda okumalı, diğerleri ise din eğitimli dünyaların içinde sıkışıp kalmalı.
Ne güzel bir çelişki?..''
Bunlara dindar demek mümkün olmadığından dini kendine göre yorumlayan 'Din Yobazları' demek gerekiyor.
Öylesine bilmeden, kavramadan kindarca konuşmuş ki bu milletvekili olan bey, sanki cumhuriyetten bu yana yetişen kuşak tarihini, ülkesini bilmedi ve sevmedi.
Cumhuriyet kuşağının vatan-millet, ulus-devlet sevgisini bu türdeki kafaların anlamaları ve kavramaları mümkün değil.
Bu düşünce yapısında olanlara oy vererek onları hak etmedikleri yerlere taşıyanlar, kuzu kuzu dinleyip sorgulama yapmayanlar kimler derseniz?
Bunlar tutucu ideolojiyi benimseyen, sınırlı eğitimdeki belli bir kesim.
Çağdaş eğitimden ve aydınlıktan uzak bırakılmışlara: ''Siz bunların sözlerine değil, kendi yaşantılarının nasıl olduğuna bakın!'' desek uyanırlar mı acaba?
Sanmam uyanacaklarını...