Türlü yalanlar ve oyunlarla, kendini kandırıyor insanlar, böyle geçmemeli yaşam, sonrası da var, onu düşünmeli, kim kime karşı üstün, kim daha bilgili, kim daha zengin, en acımasız hanginiz, hani merhametiniz, bu kadar oyun fazla değil mi? Bir yol öyküsü yaşanıyor, renkler değişiyor, saatler saniye olmuş, koşarak ilerliyor, özlemler beklemede, mavi gökyüzü pembe oluyor, bir adım daha ötesi var mı, kim kimi bekliyor, yaşamı anlamıyor bazıları, belki de böylesi daha kolay! Saçmalıklar enjekte ediliyor yaşama, dahil olmadıklarınız kime ait? Yeşil doğayı dumanlar sarıyor, toprağın bağrına beton dökülüyor, kendine gelemedi mi insanlık, nedir bu hırs, nedir bu anlamsızlık,  oysa çözümsüz bulmacada son karedeyiz! Yaşam tek başına değil, hep birlikte yaşanıyor. Hiçbir şey diğerinden ayrı değil, kabul etmeli ki, beklenen gibi olmuyor hiçbir şey, umutsuzluk yok! Yol öykülerine devam!