Sema, Mevlevilikte yapılan ayinlerde vecde gelişin ifadesidir. Semada şeyhin karşısında kimse oturtulmaz ve oraya gelindiğinde, üstüvağah olan o noktaya basmadan atlanıp geçilir.
Aslında üstüvağah olan insandır. İnsanın ne olduğunu bilmeyenler, onun üstüne basıp geçmekte tereddüt etmezler… Tıpkı günümüzde olduğu gibi.
Semadaki devran, insanın kendi devranıdır. O devranın içinde bir devran daha vardır ki, bu da bir nokta etrafında, ama ters istikamette olur. Uşşakiler kendi semalarında bunu da yansıtmışlardır.
Zaten bu gösterilerin amacı, insana semboller yardımıyla kendini bilmeyi anlatabilmektir.
Işık ve sevgiyle kalın!
