Dünyada en büyük fenalık, yapılan fenalıktan utanç duymamaktır. Şimdilerde bu durum hak etmeyen masum, suçsuz günahsız insanlara yoğun yaşatılıyor. Birçok aydın insanımızın  peş peşe şu sıralar ölümlerini yalnızca rastlantı ve doğal ölüm olayı olarak mı kabul edelim? Yoksa ülkedeki zor ve sıkıntılı ortamın ölümlerini çabuklaştıran bir ümitsizlik olarak mı? Ya da yapılan, uygulanan haksızlıkların yükünü kaldıramamak mı? Kötü olayların ardından iyi insanların ölümünün açıklanmasında yalnızca doğa olaylarından söz edilemez.Durum bu olmasına karşın serinkanlılıkla ülkenin ve toplumun yeniden bir toparlanma sürecine gereksinimi olduğunu düşünmek zorundayız. Bu aşamada gerçek yurtseverlere önemli görevler düşüyor. Özgürlük en geniş anlamıyla insanlaşmaktan başka bir şey değildir. Büyük bir ortam yaratarak, geniş yüreklilikle özgürlük için tüm zorluklara karşı çıkmak gerekir.Nerede biri bir zorbalığa kalksa, orada zorbalığa başkaldıran biri mutlaka çıkar. Umutsuzluğu bir yana bırakıp kendi kaderimizden kurtulmanın değil başkalarının kaderine, ülkenin kaderine ortak olmanın yollarını aramalıyız. Yüreklilik, bütün zorluklarla her biçimde ve her koşulda savaşmaktır.Bir canı almaya nasıl hakkımız yoksa, ülkenin ve o ülkede yaşayanların huzur ve mutluluğunu bozmaya da hakkımız yoktur.  Bilinmesi gereken önemli nokta da, ölümsüzlüğün olmayışıdır. Çünkü ölüm, hiç kimseyi görmezlikten gelmez...