Selam olsun Türkiye’min kurtuluşu için savaşmışlara
Selam ve rahmet olsun onlara
Onlar ki ölüme gittiler
Biliyorlardı ve geriye bakmadılar bile
Gözlerinde endişe vardı
Ama asla yılgınlık yoktu
Çanakkale bir kan denizi olacaktı
Görmüşlerdi bir gece önce şehit olacaklarını
Ama asla ve asla
Geri dönmeyi düşünmediler
Çünkü geriye dönmek
Vatanın tutsak kalması demekti
Bizleri düşündüler mi acaba?
Yani gelecekte bu topraklarda yaşayacakları…
Bilemeyiz bunu
O an için o an değerli ve anlamlıydı
Savaşa katılmaya gelmişlerdi
Ve o savaş bir tarih yazacaktı
Biliyorlardı ki,
Tarihe geçmeye değil
Vatanı kurtarmaya gelmişlerdi
Tutukluk yapan tüfekler
Yetersiz kumanya
Yetersi cephane
Üzerlerindeki üniformalar ise toz toprak içinde
Savaşın ortasındaydılar
Gözleri komutanlarında
İlk hücum emrini beklediler sessizce
Şafak doğarken serin toprağa uzandılar
Süngülerin şakırtısı
Mermilerin vızıltısına karıştı
Sıcak ve soğuk bir aradaydı
Vatan için geldiler
Vatan ve Allah haykırışlarıyla toprağa düştüler
Bir destanın parçası olduklarını fark edemediler
Mustafa Kemal uzaktan izliyordu olanları, gözleri buğulu
Bu hazin tablo kimin olsa içini parçalardı
Sağ kalmak olanaksız diye geldiler
Ve hücum ettiler vatana göz dikmiş hain ellere
Tek tek düştüler, sonbahar yaprakları edasıyla
Kiminin gözleri açık gitti, kimisi acı içinde bir kenara kıvrılıp bekledi
Vatan uğrunda ölen varsa değerliydi, bunu hak bellediler
Uzaklardan geldiler
Ve orada ölüme koştular
Ama onlar ölü değildi ki, artık şehitti
Selam ve rahmet olsun onlara
Kadir kıymet bilemedikse, bu hata bizlerin
Ama onlar emanettir bu vatana
Çünkü o şehitler bizim!
Tutsaklık zincirini onlar kırdılar
Tüm dünya anlasın ki bu vatan Türk’ündür!
Böyle biline!
